اقا زاده

پریروز رفتم ازمایش  دیابت بارداری را که معمولا در ماه هفت انجام میشه را انجام دادم و وقتی دیروز رفتم جوابش را گرفتم قندم بالا بود ما ما گفت باید زیر 140 باشه ولی من 144 بودم و گفت دوباره باید بری ازمایش انجام بدی  ساعت 7:30 رفتم بهداشت  باید ناشتا می بودم بعد از اینکه خون گرفت  دو بسته پودر قند داد دستم که باید  با لیوان اب حل میکردم و میخوردم و سه بار هر یه ساعت یه بار برم و ازمایش را انجام بدم  که ساعت یه  ربع به 9 رفتم و برگشتم خونه تا دوباره یه ربع به 10 برم و دوباره برگردم یه ربع 11 اخرین مرحله را برم و انجام بدم  وای نمیدونی چقد پودر قند بی مزه ست فکرشو کن با معده خالی اونم صبح زود یه لیوان...

از همون روزی که امید داشتم یه کوچولو تو دلم باشه و گفتم خدا اگر صلاح دونست و یه پسمل بود دلم میخواد اسمشو بزاریم آقا رضا که با موافقت همسر عزیزم مواجه شدم.  وقتی هم رفتیم سونو و پسمل بودنش  تایید شد سرورم گفت بیا یه پیشوندی جلو اسمش بزاریم که بلاخره با علیرضا به سرانجام رسید اینجوریه که وقتی علیرضا تو دلم اروم نمیگیره و تکون میخوره  رضا صداش میزنم   و فکر نکنم دیگه تغییر کنه گر چه تو خونه ماهمه نظرمیدن ولی یه وقت دیدی پدر خانواده نظرش تغییر کردو آنرا وتو کرد که انشااله اینجوری نمیشه ..... ...

میدونم دیر شده اومدم خبر به دنیا اومدن  نی نی دایی مهدی را بهت بدم ولی اصلا این چند روز گذشته به فکرم نرسید بیام خبرشو تو وبت بنویسم تا اینکه الان یهو رفتم به فکر نی نی گفتم  بیام و بهت خبر بدم که نی نی دایی مهدی که اسمشو گذاشتن ماهان 20 دی به دنیا اومده و ما هنوز نتونستیم ببینیمش و فکر نکنم تا 5 یا 6 ماهگی بتونیم ببینیمش که اون موقع  انشالله خودت هم به دنیا اومدی و میریم به دیدنش انشالله فکر کنم یه 4 ماهی از تو بزرگتر باشه و انشالله میشین همبازی همدیگه گرچه ما از هم دوریم و هر کدوم تو یه استان دیگه زندگی میکنیم وخیلی کم همدیگر را میبینیم ولی بازم دلم خوشه که سه چهار ماهی یه بار هم میتونیم همدیگر را ببینیم ...

دیشب  برای شب یلدا خونه خاله سمیرا  دعوت بودیم .تازه برای بابایی هم       سالگی گرفتیم البته یه کم زودتر .   هفتم تولده بابایی بود ولی من گفتم تا همه جمعیم  یهو برای بابایی هم یه کیک بگیریم .شب خوبی بود و خوش گذشت گرچه خاله اذیت شد و حسابی تو زحمت افتاد  . اونجا هم به فکرت بودم پسر گلم وبا خودم میگفتم انشالله یلدای دیگه تو هفت  هشت ماهه ای و اوج فضولی  نمیزاری چیزی رو زمین بمونه  اینم  یه عکس از شب یلدا و ابجی مهدیه  اونیه که بزرگتره تو ادامه مطلب ...

واقعا دیگه نمیتونم حساب کنم تو هفته چندم هستم اخه تو ولایت ما اصلا تو هفته سر در نمیارن باید بگیم مثلا پنج ماه ده روز  منم  دیگه رو همین حساب میرم جلو و به نظرم باید امروز  پنجماه و چهارده روزم باشه  با تکونایی که  وروجک  میخوره میدونم که حالش شکر خدا خوبه  و داره اون تو خوش میگذرونه  غافل از اینکه خیلی ها منتظرن زود این چند ماه باقی مانده به سلامت بگذره  و چشممون به جمالش روشن شه الهی قربونت برم         ...

امروز باید زنگ بزنم کرمان ببینم کی ازمایشم اماده میشه  دیگه خودمو برا همه چی اماده کردم پناه بر خدا خدایا خودت دادی خودت هم... وای دیگه داره اشکام سرازی میشه اخه اگه ازمایشم مثبت در بیاد چطور میتونم بعد از 5 ماه ازش دل بکنم اونو باعشق تا این ماه رسوندم. منی که با هر تکونیش انگار دنیا را بهم میدن روز شماری میکنم تا بهمن بیاد برم برای خرید سیسمونی اگه ازمایش.... وقتی تو چشای دخترکم نگاه میکنم و مبینم وقتی  منتظره تا نی نی بیادمیگم خدایا خودت به این دختر رحم کن اخه اون خیلی خوشحاله

 باور کنید از بس استرس دارم  برای جواب ازمایش روز دوشنبه که هر چه فکر میکنم نمیدونم هفته چندم هستم  دیروز اقای همسر رفت ولایتشون برای اوردن ماشینی که تازه ازاونجا خریده  و من ودخترم و پسرک تو خونه تنها بودیم اصلا هم نترسیدیم  اولش اینکه هم خدا باما بود هم یه مرد کوجولو تو دلم دارم که همیشه با منه و نمیزاره از چیزی بترسم وای خدای من چطور میتونم باور کنم که یه موجود کوچولو داره روز به روز تو دلم رشد میکنه  که با هر تکونش خدا را شکر میکنم و قربون صدقه جوجو میشم  باور کنید از حاملگی اولی که نزدیک 10سال گذشته همه چی را فراموش کردم وبا هر تکون این جوجو انگار بارداری اول را دارم تجربه میکنم خدایا به خا...

 پدر مادرم بعد از اینکه خبر باردار شدنم را شنیدن و ما بوشهر بودیم  ما را تنها نذاشتن و با ما برگشتن خونمون تا ما تو این موقعیت تنها نباشیم و خدایش هر دوتاشون خیلی زحمت کشیدن  خدا حقشون را به گردن ما حلال کنه  تو اون ویار  سه ماهه اول باردای اگه مادرم نبودم نمیدونستم چطور باید از پس زندگی بر بیام .ولی روز پنجشنبه بنا به دلایلی مجبور شدن برگردنن خونشون . وما خیلی برامون سخت بود ولی چاره ای نبود بندگان خدا که نمیتونسند تا همیشه با ما باشند. پدر و مادر مهربانم ازتون ممنونم و دوستتون دارم

هفته گذشته وقتی جواب تست غربالگری را گرفتم و دکتر ازمایشگاه بهم تلفنی گفت جواب ازمایشت یه کم مشککوکه انگار دنیا رو سرم خراب شد همون موقع یعنی ساعت 6 غروب شال و کلاه کردیم ( با اینکه  هر دوتا  پدر بزرگا تو خونمون مهمون بودند) و رفتیم شهر نزدیک که 1ساعت  فاصله داره  تا به دکتر زنان ازمایش را نشون بدیم و دکتر هم حرف های ازمایشگاه را تایید کرد و نامه معرفی برای دکتر کرمان نوشت و برگشتیم خونه با اینکه کل مسیر را اشک ریخته بودم ولی به خاطر اونایی که تو خونه بودند مجبور بودم وقتی رسیدم طوری رفتار کنم که اصلا اتفاقی نیفتاده  و صبح ساعت 10  من وبابایی دوتایی رفتیم کرمان . ساعت 3 بود رفتیم مطب دکتر  میرزا...

امروز  نوبت بهداشت داشتم با اقا علی رفتم(اقا حاجی هم خونه بودن) طبق نوبت قبلی خلوت بود ماما فشارم را گرفت بعدش که نوبت وزنم شد دیدم 3.5 اضافه  کرده بودم که ماما گفت اگه بخوای همینجوری پیش بری برات مشکل پیش میاد منم ناراحت. که بعدش گفت چون تازه ویارت تموم شده و تازه اشتهات باز شده انشالله که مشکلی پیش نمیاد حالا نوبت این بود که صدای تپش قلبتو که  لحظه شماری میکردم را بشنوم دراز کشیدم رو تخت .  خیلی شیطون بودی وبه این زودی دم به تله نمیدادی ماما بنده خدا هر دقیقه چشمش گردتر میشد  فکر میکنم ترسیده بود چون به راحتی نتونست  پیدات کنه بعد از کلی گشتن بلاخره اقا پسر گل ما راضی شد تا خودشو نشون بده ا ای شیطون دا...